بررسی خواص رنگی و ضد میکروبی و ثباتی پارچه پشمی رنگرزی شده با رنگزای حیوانی پوست میگو در حضور تکنیک پلاسما

در این پژوهش، کاربرد پوست میگو به عنوان رنگزای طبیعی بر روی پارچه پشمی بررسی شد و تأثیر پلاسمای سرد با استفاده از گاز اکسیژن و پیوندزنی بتاسیکلودکسترین بر روی خواص رنگی پارچه پشمی مورد مطالعه قرار گرفت. برای تأیید تغییرات شیمیایی بر روی پارچه پشمی، تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنج مادون قرمز و آزمون جذب آب مورد استفاده قرار گرفتند. علاوه بر این، مولفه ها و ثبات رنگی پارچه های اصلاح شده، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که قدرت رنگی و فام سبز رنگ پارچه های رنگرزی شده بعد از عملیات پلاسمای سرد با گاز اکسیژن و پیوندزنی بتاسیکلودکسترین افزایش یافته است. استفاده از%5 سدیم دی کرومات و %10 رنگزای پوست میگو می تواند مقادیر بهینه برای به دست آوردن فام سبز رنگ بر روی نمونه های پشمی ایجاد کند. هم چنین نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش غلظت بتاسیکلودکسترین ، مقدار فام سبز رنگ نمونه ها بهبود یافته است اما قدرت رنگی کاهش یافته است. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی، حضور مولکول های پوست میگو و بتاسیکلودکسترین بر روی سطح پارچه اصلاح شده را تأیید می کند. آنالیز طیف سنج مادون قرمز نشان داد که پیک جذب گروه های هیدروکسیل بعد از پیوندزنی بتاسیکلودکسترین بر روی نمونه اصلاح شده با پلاسمای سرد به اندازه کافی بهبود یافته است. بعد از انجام عملیات پلاسمای سرد ، بررسی جذب، افزایش خواص آب دوستی نمونه ها را تأیید کرد. علاوه بر این، خواص ثبات نوری و شست و شویی نمونه های رنگرزی شده بسیار خوب تا عالی بوده است.